เสียง : ไทย + ENG

ตำนานที่ว่าเดอะบีเทิลส์ทะเลาะกันตลอดเวลาในช่วงเวลานี้ มีข้อความที่มีความสุขมากมายในภาพยนตร์ของแจ็คสัน แต่ก็ปรากฏชัดเจนใน “Let It Be” ด้วยเช่นกัน ซึ่งเป็นที่เข้าใจได้เมื่อพิจารณาจากสมาชิกวงที่ถูกกล่าวหาว่าขอให้ลินด์เซย์-ฮอกก์ตัดทอนช่วงเวลาที่เคียดแค้นมากขึ้น ซึ่งเป็นช่วงเวลาที่ทำให้พวกเขารู้สึกประชดประชัน เข้าสู่ “The Beatles: Get Back” แต่ในขณะที่สารคดีของแจ็คสันมีสารานุกรมและละเอียดถี่ถ้วน ไม่ต้องพูดถึงในบางครั้งที่เหนื่อยล้าจากการรำลึกถึงเรื่องราวเล็กๆ น้อยๆ แต่ “Let It Be” ให้ความรู้สึกที่ตรงประเด็นมากขึ้น โดยเน้นย้ำถึงความมากมายของชีวิตร็อคสตาร์

ไม่ต่างจากสารคดีร็อคอื่นๆ ในยุคนั้น เช่น ภาพยนตร์ของบ็อบ ดีแลนเรื่อง “Don’t Look Back” ในปี 1967 และ “Gimme Shelter” ที่เตรียมเข้าฉายในเร็วๆ นี้ ซึ่งเป็นภาพเหมือนของวงเดอะโรลลิงสโตนส์ในปี 1970 ภาพยนตร์ของลินด์เซย์-ฮอกก์พยายามทำให้กระจ่างยิ่งขึ้น แสดงให้ผู้ชมเห็นถึงความบ้าระห่ำของไลฟ์สไตล์ เราได้รับความเคียดแค้นบางประการใน “Let It Be” โดยเฉพาะอย่างยิ่ง Paul McCartney และ George Harrison พูดคุยกันอย่างถี่ถ้วนว่าจะทำอย่างไรให้ดีที่สุดในการทำส่วนกีตาร์บางส่วน – แต่ภาพยนตร์เรื่องนี้ไม่ได้เกี่ยวกับการต่อสู้แบบทันทีทันใดมากกว่ามันเป็นเรื่องของความไม่สบายใจทั่วไปที่แตกหักเป็นระยะ ๆ ขึ้นโดยบทเพลงที่ลบไม่ออกของวง คิดว่า “Let It Be” เป็นการประชุมในสำนักงานที่หยิ่งผยองที่สุด และคุณจะสัมผัสได้ถึงบรรยากาศที่หนักหน่วงและอึดอัดที่แทรกซึมอยู่ในสารคดี คุณไม่จำเป็นต้องมีการ์ดไตเติ้ลและบริบท การตัดต่อที่แหลมคมและกล้องมือถือนั้นปฏิเสธการสงบศึกอันเปราะบางที่สมาชิกวงเจรจากัน เพื่อที่พวกเขาจะได้ทำอัลบั้มเวรนี้ (และภาพยนตร์เวรนี้) ให้เสร็จสมบูรณ์